~Rozdział 20~

Gdy mój organizm poczuł, że dostarczył dla siebie odpowiedniej energii do dzisiejszego dnia, przepełniona sił podniosłam się z łóżka i porządnie się przeciągnęłam.Momentalnie promienie słoneczne oświetliły moją twarz tak, że nic nie widziałam.Przesunęłam się lekko do przodu i było idealnie.W pokoju panował lekki zaduch więc postanowiłam otworzyć okno.Pogoda na dworze była przepiękna.Zaczerpnęłam się świeżego powietrza i dopiero w tym momencie poczułam zapach prawdziwego lata.Po chwili wróciłam głową do pomieszczenia i postanowiłam wybrać strój na dzisiaj.Otworzyłam drzwi do mojej garderoby i zagłębiłam się w jej przestrzeni. Wybrałam dość prosty zestaw lekko pomarańczowe szorty i do tego zwiewna czarna koszula, która wpuściłam do środka spodenek. Całość ładnie się komponowało. Nastepnie udałam się do łazienki. tam wyszczotkowałam zęby, wytuszowałam rzęsy przeczesałam moje długie włosy. Od początku tych wakacji nie miałam tak dobrego nastawienia na dzień jak dzisiaj. Byłam pełna entuzjazmu. Wróciłam do sypialni i od razu zalogowałam się na twittera. Weszłam w interakcje - było ich pełno, ale jedna rzecz szczególnie rzuciła mi się w oczy. "Justin Bieber followed you" Co jakim cudem?! Przecież go nawet nie prosiłam, trochę dziwne. Mimo wszystko cieszyłam się jak głupia. Weszłam na profil Malika. Uśmiech jeszcze bardziej mi się poszerzył gdy zobaczyłam jego dwa ostatnie tweety.

To było takie kochane. Zaczynam uświadamiac sobie, że mam ogromne szczęście. Mam nadzieję, że Zayn się naprawde dla mnie zmienił. Kocha mnie i wreszcie zaczynam to dostrzegać. Chociaż ja nie jestem w stosunku do niego fair. On się stara a ja na boku gdzieś czuję chyba coś do Niallera.Tak wiem to dziwne, ale ja nie umiem przestać o nim myśleć. Zechciało mi się powspominać, więc wzięłam do ręki mojego iPhona. Otworzyłam galerię i doszłam do zdjęć z Horanem.Tak bardzo brakuje mi tych chwil. Czas spędzony z nim, jest nie do opisania. Tyle mamy wspólnych tematów, tyle zainteresowań. Moja mama zawsze mi o tym mówi. Rodzice mają z nim bardzo dobry kontakt, dużo lepszy niż z Malikiem. Patrząc na te zdjęcia już wiem, że brakuje mi jego osoby. Teraz przez wszystkie spory z Zaynem urwał nam się kontakt. Niestety to trochę boli. Nie wachając się wybrałam jego numer i zadzwoniłam. Nie odbierał, próbowałam kilka razy - na marne. Od czasu pobicia wogóle ze sobą nie rozmawiamy, a ja już nie moge tak wytrzymać. Zdecydowałam się napisać mu meila. To było chyba najlepsze rozwiązanie. Wygodnie usiadłam na łóżku i zaczęłam pisać...
    "Niall! Czemu tak cholernie się między nami popsuło?"
Nie to nie tak.Walnęłam się w głowę po czym skasowałam tekst.Zaczęłam od nowa.
    "Cześć Niall! Jeśli nie chcesz nie czytaj.Masz prawo.
Słuchaj ja nie dam rady wpłynąć na Zayna.Uwierz, że bardzo bym chciała, ale nie umiem. Nie chcę patrzeć jak cierpisz. To, że Zayn za wszelką cenę chce mieć mnie tylko dla siebie, nie powinno być przeszkodą naszej przyjaźni. Nie uważasz, że nie warto teraz tego przerywać? Proszę odezwij się jak najszybciej i spotkajmy się. Mamy dużo do pogadania.Najbardziej nie lubię momentów, kiedy zaczynam doceniać człowieka, którego straciłam. Kiedy rozumiem ile dla mnie znaczył, a jedyne co mi pozostało to żyć ze świadomością, że nie mam szans na jego odzyskanie.
                                                                             Clara xx "
Wysłałam. Mam nadzieję, że weźmie tą wiadomość do siebie.
Nagle usłyszałam wołanie taty z dołu.
- Clara, jesteś?
Szczęśliwa tym, że pewnie przyjechał z mamą i małym James'em szybko zbiegłam na dół. Od razu podbiegłam do rodzicielki, która trzymała mojego braciszka.
- Jaki słodki - powiedziałam przyglądając mu się - Wezmę go na górę, dobrze?
- Tylko uważaj na niego - podała mi go na ręcę
Uśmiechnęłam się do maluszka i ostroznie zaniosłam go do jego pokoju na piętrze. Położyłam go do łóżeczka i zaczęłam mu się przyglądać. Kocham małe dzieci a szczególnie takie jak on pod warunkiem, że nie płaczą.
Nagle poczułam jak "ktoś" z kilkudniowym zarostem całuje mnie w szyje.Przeszedł mnie lekki dreszcz. Obróciłam się i zobaczyłam Zayna. Chłopak od razu mnie pocałował.
- Hej kochanie - oparł głowę o moje czoło
- Miło cię znów widzieć - uśmiechnęłam się - Ale jak się tu znalazłeś? - odsunęłam się
- Wszedłem z twoimi rodzicami, ty byłaś tak zapatrzona w młodego, że mnie nie zauwazyłaś - wzruszył ramionami
- Głupek z Ciebie - wypjęłam język w jego stronę - Czemu nie powiedziałeś, że przyjeżdżasz?
- To miała być niespodzianka - przyciągnął mnie do siebie - Nie cieszysz się?
- Przestań. Pewnie, że się cieszę. Zostaniesz dłużej prawda? - odwróciłam się do dziecka
- Mogę zostać nawet na zawsze - stanął obok mnie i zadziornie się uśmiechnął
Zaśmiałam się. Potem przez dłuższy czas przypatrywałam się w jaki sposób Zayn patrzy na maluszka - tak jakby zapomniał o całym świecie. Co chwila uśmiechał się do niego i łapał go za dłoń, kótra była kilkanaście razy mniejsza od jego.Przymierzył pięść James's do swojej i zrobiłam zdjęcie, które od razu poleciało na twittera.
- Dość tego dobrego - do pokoju weszła mama szeroko się uśmiechając- James musi odpocząć
- Jasne, już się zbieramy - chwyciłam Zayna za rękę i opuściliśmy pokój. Wyprzedziłam go i pobiegłam do swojej sypialni.
Po chwili mulat dołączył do mnie.
- Pójdziemy do sklepu? - zapytał
- Tylko nie mów, że po szlugi?
Chłopak tylko pokiwał głową.On dobrze wie, że nie lubię gdy pali.Jednak zgodziłam się.
- Zanim wyjdziemy mam dla ciebie propozycję - wyszczerzył szereg białych ząbków
Spojrzłam na niego spodełba.
- No więc razem z chłopakami wybieramy się na tydzień na mini wakacje. Na obrzeżach Londynu mamy domki nad jeziorem. Czy chciałabyś tam z nami pojechać? Oczywiście możesz wziąć ze sobą Nancy, bo wiem jak mało czasu ze sobą spędzacie.
- Naprawdę?! Nawet nie wiesz jak się cieszę Zayn - rzuciłam mu się na szyje - Jesteś taki kochany - musnęłam jego usta
Potem zeszliśmy na dół i błagałam rodziców, żeby pozwolili mi na wyjazd. O dziwo zgodzili się bez żadnego ale. Podziękowałam im i razem z Malikiem udaliśmy się do sklepu.W pewnym momencie Zayn kazał mi stanąć w miejscu i po chwili zrobił mi zdjęcie.
- Pozwolisz, że ustawię sobie na tapetę? - uśmiechnął się
- No jasne - odparłam i zdjęciu już po paru sekundach ozdabiało wyświetlacz w iPhonie chłopaka.
- Pięknie - pocałował mnie w policzek
Udaliśmy się dalej. Trzymaliśmy się za ręcę i przechadzaliśmy się głównymi ulicami Londynu.Po 5 minutach znaleźliśmy się pod sklepem.
- Wejdź sam, ja poczekam - rzuciłam i mulat wszedł do lokalu
Oparłam się o ścianę i cierpliwie czekałam na mojego chłopaka.Nagle zauważyłam Niallera gdzieś po drugiej stronie ulicy.Wychodził z jednego ze sklepów odzieżowych i podchodził do swojego auta. Na sam jego widok serce zaczęło mi szybciej bić, chciałam podejść, jednak jakaś siła utrzymywała mnie w miejscu. Po chwili Zayn wyszedł ze sklepu a Niall odjechał samochodem.
- Coś nie tak? - spytał widząc zmieszanie na mojej twarzy
- Zayn ja muszę Ci to w końcu powiedzieć - złapałam się za głowę - Nie chcę Cię oszukiwać. Zawsze temu zaprzeczałam nie dopuszczałam do siebie tych myśli, ale ja chyba coś naprawdę czuje do Nialla.
Mulat zaczął się odemnie oddalać. Złapałam go za rękę i odwróciłam w swoją stronę. Spojrzałam w jego piękne oczy, w których zobaczyłam tyle smutku jak nigdy dotąd.
- Ja nie wiem co powiedzieć. To znaczy, że nie chcesz ze mną już dłużej być? - jego oczy zaszkliły się
- Skąd takie pytanie? Chcę, żebyś mi pomógł, bo nie wiem co mam zrobić. Zayn ja, ja Cię naprawdę kocham - przełknęłam slinę, bo pierwszy raz mu to powiedziałam - Do Nialla to już nie jest takie silne uczucie jak do Ciebie, ale nie mogę przestac o nim myśleć. Chcę go traktować tylko jak przyjaciela.
- Rozumiem. Spokojnie, razem przez to przejdziemy - przytulił mnie i pocałował w środek głowy
W niezręcznej ciszy wróciliśmy do domu.Przez resztę dnia dużo dyskutowaliśmy leżąc u mnie w pokoju.

*wieczór*
Podczas gdy Zayn pomagał w czymś mojemu tacie dostałam sms od Horana. Poprosił mnie o spotkanie i o to, żebym przyszła do niego do domu. Chciał uniknąć zbędnych sensacji. Zrobiłam to o co prosił. Dyskretnie wyszłam z domu, wiedziała o tym tylko moja mama i szybko udałam się na wskazany adres. Już po 10 minutach zapukałam do jego drzwi. Uśmiechnęłam się, gdy go zobaczyłam jednak on nie okazywał, żadnych emocji.
- Usiądź - powiedział gdy znaleźliśmy się w salonie - Chcesz coś do picia?
- Poproszę - odparłam
Wlał do dwóch szklanek soku pomarańczowego i usiadł na przeciwko mnie.
- Przeczytałem twoją wiadomość, więc musimy to w końcu wyjaśnić - mówił chłodno - Nie uważasz, że ja wam tylko przeszkadzam?
- Nie
- Słuchaj - chwycił moje dłonie - Ja już tak nie chcę. Nie mogę mieszać Ci w życiu. Nie jest warto - wzruszył ramionami
- Jeśli nie spróbujesz , to nigdy się nie dowiesz czy było warto
- Próbowałem już przecież. Sama widzisz jak to się kończy. Myślę, że nie da się już niczego uratować
- O czym ty mówisz Niall? - łzy zaczęły lecieć po moich policzkach
- Musimy o sobie zapomnieć. Proszę nie płacz. Potem przekonasz się, że było warto. Musisz być silna. Masz przy sobie Zayna, nie zapominaj o nim. On jest teraz podstawą twojego szczęścia. Kochasz go. Nie strać tej miłość, której przez tyle czasu Ci brakowało
- Niall, ale to ty rozumiesz mnie bardziej niż ktokolwiek. Wiesz o mnie więcej. Zawsze wiesz jak mi pomóc. I mam teraz poprostu tak o tobie zapomnieć? Udawać, że się nie znamy?
- Mówię Ci to po raz kolejny , tak będzie lepiej. Może kiedyś przyjdzie taki czas, kiedy wróci to wszystko na nowo, ale nie teraz.
- Horan! Wybij to sobie z głowy. Jakie kiedyś? Czemu nie teraz? Proszę, nie rób mi tego - w tej chwili już płakałam
- Lepiej będzie jak już pójdziesz - wstał z kanapy
- Nie rób mi tego - wyszlochałam ponownie półszeptem
Chłopak spojrzał na mnie. Jego zaszklone tęczówki były bardziej niebieskie niz zawsze. Wskazał ręką drzwi i spuścił wzrok. Widziałam, że to jest dla niego ciężkie tak samo jak dla mnie, ale zgrywał twardego. Zrobiłam to o co prosił. Gdy przekroczyłam próg usłyszałam z jego ust "Jedno jest ważne - masz być szczęśliwa". Nie odwróciłam się nie umiałam. Odgarnęłam włosy z twarzy i zaczęłam biec.

*oczami Zayna*
Skończyłem pomagać ojcu Clary i wróciłem na górę do jej sypialni. Siedziała na parapecie i jak mi się wydawało płakała. Podszedłem bliżej i nie myliłem się. Płakała jak nigdy dotad, przestraszyłem się, więc mocno ją przytuliłem.
- Co się stało? - gładziłem ją po włosach
W przeciągu 5 minut opowiedziała mi o całej rozmowy z moim kumplem. Z jednej strony cieszę się, że nie będzie nam już przeszkadzał a z drugiej Clara przez to bardzo cierpi. Niestety to drugie bardziej mnie rani. Muszę jej jakoś pomóc. Muszę ją zrozumieć i dac jej to czego tak bardzo oczekuje. Wyrozumiałości i dużo oczucia. Żałuję, że wcześniej tyle się kłóciliśmy, nie było warto. Straciłem jej zaufanie, na które teraz tak bardzo pracuje. Muszę je odzyskać.
- Wszystko będzie dobrze. Pamiętaj jestem przy tobie - ucałowałem ją w czoło
Położyliśmy się na łóżko. Clara mocno przytuliła się do mnie i po chwili usnęła.

- - - - - - - -
Hello! :)
Mam ferie a wy? :)) Dzięki nim nadrobię trochę z rozdziałami :)
Mam do was kilka spraw!
1. Jak się podoba rozdział? Nie zawaliłam?
2. Co sądzicie o nowym wyglądzie bloga? Ja osobiście jestem zachwycona *.* <od razu mówię, że nie ja wykonywałam szablon>
3. Zastanawiam się nad dodaniem zakładki "pytania do mnie" czyli będziecie mogli mnie tam pytać o co chcecie, bo jak wiecie w komentarzach pod rozdziałem nie odpowiadam :) Robić czy nie? Piszcie :)
4. Ostatnio coraz mniej komentujecie ;x Ja nie wiem co się dzieje? Pisze coraz gorsze rozdziały? Czy co? ;c
5. Nominujecie mnie do Liebster Award , przepraszam ale nie mam na to czasu ;x
6. W drugim tygodniu moich ferii pojawi się lista polecanych przezemnie blogów. Kto wie, może znajdzie się tam twój? :)
7.Jeśli chcesz być powiadamiana o nowych rozdziałach na tt a nie podałaś mi jeszcze nicku , napisz go w komentarzu xx  teraz mam na liście ponad 30 osób ;o <33
8. Obserwujcie mnie na tt @yep_Nialler , pytajcie o follow back:)
- - - - - - - -
To chyba wszystko przepraszam, że się tak rozpisałam ;x
Do następnego, Horan69 :)