~Rozdział 11~

Chyba jeszcze nigdy nie obudziłam sie w takim przymulonym nastroju jak dziś.Czułam się wręcz okropnie.Nie ogarniałam tego co dzieje sie w moim życiu.To dopiero początek tych wakacji , jeszcze tyle może się wydarzyc.Teraz jestem z Zaynem , narazie jest dobrze , ale wiadomo nie zawsze jest tak jak by sie chciało.Z dnia na dzień wszystko może sie spiepszyć.
Jest jeszcze Niall.No właśnie Horan.Od naszego pierwszego spotkania już dobrze się dogadywaliśmy.Poznałam go w moje urodziny i to było najlepszą rzeczą  jaka mogła mi się wtedy przydarzyć.Wiem , że zawsze mogę na niego liczyć , zawsze mi pomoże.Boję się jedynie o to , że przez to , że jestem z Zaynem nasze relacje sie lekko popsują.
Moje poranne przemyślenia przerwał dźwięk telefonu.Zdziwiłam się gdy zobaczyłam , że to Nick dzwoni.Natychmiast odebrałam
-Halo? Cześć Clara! - przywitał mnie
-No hej.Coś się stało , że dzwonisz?
-Nie coś ty.Chciałem zapytać czy masz może ochotę na spacer?
-No jasne
-Naprawdę? Tak się się cieszę! No to może przyjde ok.14 po ciebie?
-Ok.Do zobaczenia
-Pa - rozłączył się
Telefon od niego poprawił mi odrobinę humor.Przeciągnęłam sie i wyszłam z łóżka.Wybrałam jakieś lepsze ciuchy , w które nastepnie przebrałam się.Umyłam włosy po czym dokładnie je wyprostowalam i swobodnie opadały na prawie całą długość moich pleców.
Zeszłam na dół w celu przygotowania sobie śniadania.Tradycjnie wybrałam naleśniki.Zrobiłam więcej aby poczęstować tez moich rodziców.
Podałam do stołu i zaczęliśmy degustowac.
-Clara jak Ci się tu mieszka? - spytala mama
-Dobrze! A czemu pytasz?
-Bo wiesz niedługo na świat przyjdzie twoj braciszek potrzebujemy więszego domu więc... - zaczął tata
-Co? Chcecie sie przeprowadzic?
-Tak - powiedziała mama
-Spoko , kupiliście juz dom gdzies w okolicy? - pytałam przeżuwając mój posiłek
-Tak , ale w Londynie
-Co?! - zdziwiłam się i o mało co nie wyplułam tego co znajdowało się w mojej buzi.
Dom w Londynie? Przecież mieszkalismy tam rok temu.Po co sie przeprowadzac , aż tam? Nie jestem zła na nich. Rozumiem , że chcą mieszkać tam dla wygody małego (tak mama jest w ciąży , nie wspominałam o tym wcześniej) jestem jedynie zawiedziona bo przez ten rok zdążyłam sie tutaj odnaleźc, a teraz będe musiała to wszystko zostawic i tak od nowa zacząć układać sobie życie , w moim przypadku nie jest to takie łatwe...
-Rozumiem waszą decyzje - rzuciłam po chwili
-Nie masz zamiaru robic nam teraz awantur? - spytał zdziwony ojciec
-Nie.Zmieniłam sie juz troche.Przez ostatni czas zdazyłam się nauczyc byc innym czlowiekiem
"Widzisz kochanie? Nasz plan z Niallem podziałał" zdołałam uslyszeć co mama szeptała na ucho tacie.
Zmarszczyłam brwi...
-To kiedy się przeprowadzamy?
-Dwa góra trzy dni
-Okej - powiedziałam wstając od stołu
Jak narazie nie zamierzałam mówic nikomu o przeprowadzce...nawet Malikowi
Poszłam na górę.Była już 13 zaczęłam ogarniać sie do wyjścia z Nickiem.W sumie tylko musiałam nałożyc lekki makijaz.
Po 20 mintach byłam już gotowa.
[...] W końcu wybiła czternasta.Punktualnie zadzwonił dzwonek do drzwi.
-To po mnie! Wychdze z Nickiem.Paa - krzyknęłam zbiegając po schodach
Na twarzach rodziców ujrzałam zadowolenie.Mimowolnie też sie do nich uśmiechnęłam i już po chwili zniknęłam za drzwiami.
-Witaj - powiedział całując mnie w policzek
-Idziemy? - zarzuciłam
Chłopak pokazał gestem ręki , żebym szła pierwsza.Zeszłam po schodkach i potem dorównał mi kroku.

Nasz spacer trwał dobre 2 godzinki.Dobrze nam się rozmawiało jak za dawnych lat.Kilka razy dzwonił a raczej próbowal dodzwonić się do mnie Zayn , jednak mam taki zwyczaj , że w towarzystwie nie odbieram.Za każdym razem odrzucałam połączenia aż wkońcu przestał.

Nick odprowadził mnie pod sam dom , a o dziwo czekał tam Zayn.Usiosł sie gdy zobaczył mnie i chłopaka razem.Jego mina mówiła sama za siebie.Stanęłam przed Nickiem , aby go nie uderzył.
-Jeszcze go bronisz? - spytał zdenerwowany
-O co Ci chodzi?
Nick widząc , że zaczyna sie kłótnia pożegnał sie ze mną , całując w policzek i odszedł od nas.
Zostałam tylko ja i zły Zayn.
-Co ty sobie wyobrażasz?
-Bylismy tylko na spacerze - przerwócilam oczami.
-Ale to jest twój były! I w dodatku czemu nie odbierasz telefonu?
-No i? Przyjaźnimy się nadal! Nie odbieram bo nie wypada tak!
Spojrzał na mnie chłodno.Zrobiłam to samo i odeszłam od niego.
Weszłam do domu.Mama stała u progu drzwi.
-Chodź tu kochana! - powiedziała wyciągając ręce w moja stronę
Wtuliłam sie w nią i zaczęłam płakac.
-Pójdę do siebie - rzuciłam po chwili
Zapłakana poszłam na górę.Postanowiłam napisac do Zayna : "Zayn bez zaufania nie ma związku , a tobie najwyraźniej tego brakuje"
Po chwili otrzymałam odpowiedź : "Zejdź na doł.Szybko"
Zrobiłam tak jak napisał.Stał przed domem i nerwowo tupał nogą.
-Co? - spytałam chłodno nie patrząc na niego
-Co miał znaczyć ten sms?
-Co? To, że osądzasz mnie nie wiadomo o co. To , że idę na spcer z moim BYŁYM - to slowo podkreślilam najbardziej - To nie znaczy , że Cie zdradzam
-No ja tam nie wiem , co wy robiliście
-NIC - podniosłam głos - za bardzo mi na tobie zalezy - momentalnie łzy zaczęły napływac do moich oczu
-Mi też zalezy! rozumiesz?
-To czemu osądzasz mnie o takie coś?!
-Bo mam takie prawo
-Wcale nie - skrzywiłam się - Wiesz co? Nie chce mi się już z tobą gadać
-Tak masz racje , spierdalaj sobie
-Cos ty powiedział ? - łzy zaczęły lecieć po moim polczku
-To co usłyszałaś..proszę bardzo idź sobie...
-Jak możesz , nie masz za grosz szacunku do mnie - uderzyłam go w twarz i uciekłam w stronę domu
Wbiegłam do domu.Rodziców w salonie nie było.Całe szczęście.Podeszłam do szafki z lekami wzięłam cokolwiek.
Wbiegłam na góre.Byłam zdenerwowana.Cała się trzęsłam.Sięgnęłam po butelkę wody i zaczęłam zażywac proszki.Połknęłam kilka.
Po chwili zaczęło mi sie robić strasznie słabo - ledwo doszłam do łóżka i zasłabłam...

*oczami Nialla*
Postanowiłem wybrac sie do Clary , żeby zabrac swoje rzeczy i przy okazji sie z nia zobaczyć.
[...] Zadzwoniłem do drzwi otworzył jej tata.Bardzo sie cieszył gdy mnie zobaczył.Uściskał mnie przyjaźnie.Chwilę porozmawialiśmy.Dowiedziałem sie , że Clara zmieniła sie na lepsze co zawdzięczają mi.Zrobiło mi się strasznie miło.
W końcu pozwolili mi pójśc do Clary.
Zapukałem do drzwi , ale nie usłyszałem odpowiedzi.Wszedłem do pokoju i...byłem zaszokowany.Leżała bezradnie na łóżku.Podbiegłem do niej.Obok leżało pudełko po lekach przeciwbólowych.Musiała za dużo ich zażyc.Natychmiast zadzwoniłem po pogotwie i zawołałem jej rodziców.Byli równie zszokowani jak ja.
-To przez tamtego mulata - powiedziała chłodno jej mama
-Zayna? - zdziwiłem się
-Nie wiem jak mu tam , ale chyba tak.Dziś ostro się pokłócili.
Byłem zły.Ta sprzeczka musiała być dośc poważna...Czy on nie wie , że Clara jest bardzo wrazliwą dziewczyną?  Na nią sie nie powinno krzyczeć.
Po 10 minutach Clara odjechała razem z sanitariuszami.Razem z jej rodzicami pojechaliśmy za nimi samochodem.
Szybko datarlismy do szpitala gdzie pokierowano nas do sali w której ją położono...
Na szczęście pozwolono nam siedziec z nią .Jej stan nie był zły.Usiadłem przy niej trzymając jej dłoń.Zacisnęła ją, jakby czuła , że tu jestem.
Chciało mi sie płakac , ale obiecałem sobie , że będe silny.
Mimo wszystko pomyślałem , że Zayn powinien wiedziec co się z nia dzieje.Wyszedłem z sali i zadzwoniłem do niego.

*oczami Zayna*
Spałem gdy zadzwonił do mnie Niall
-Co jest? - spytałem ziewając
-Clara jest w szpitalu powinieneś o tym wiedzieć
-Jak to? - przestraszyłem się
-Pokłociliście sie prawda?
-Nie twoja sprawa
-Zayn , chodzi o to , że przez tą sprzeczkę być może nabrała dużo proszków , których nie powinna! Do czego ty doprowadziłeś?! Nie znasz jej? Jest wrażliwa! Wszystkim sie bardzo przejmuje , nie jest jej łatwo...
-Boże...
-No więc jesli chcesz przyjeżdżaj - podałem mu adres i rozłączyłem się
Przestraszyłem się.
To przezemnie? To przemnie Clara wylądowała w szpitalu?Jestem takim idiotą , jak mogłem do tego doprowadzić?
Bałem sie o nią.Wiem , że nie ma najlepszego zdrowia przez co nie może sie tak denerwowac.
Wiem , że musze tam jechać.Chociaż wolałbym nie.Jej rodzice moga być nieźle na mnie źli.
W końcu zdecydowałem sie.Zabrałem kluczyki do samochodu i opuściłem dom.
Odpaliłem silnik i ruszyłem do mojej dziewczyny...

 _____________________________________________________
Hello!
Dziękuje za wszystkie komentarze i odwiedziny - wczoraj przebiliście samych siebie jeśli będzie tak dalej będę bardzo szczęśliwa! Kilka osób zaczęło pisac do mnie na twitterze (@yep_Nialler) co do bloga.Jest mi ogromnie miło bo są to same pozytywne tweety. Właśnie takie rzeczy motywują mnie do szybszego pisania , bo wiem , że komuś zależy ;)
Mam nadzieję , że rozdział się podobał i wszystko ogarniacie? ;)
JAK NARAZIE ZDEJMUJE BLOKADĘ 20 KOMENTARZY ROZDZIAŁ DODAM KIEDY TYLKO BĘDĘ MOGŁA ALE NADAL LICZĘ , ŻE BĘDZIECIE KOMENTOWAĆ TAK JAK DOTYCHCZAS.
Mam najlepszych czytelników na świecie! *.*

Wiem , że dużo osób chcę , żeby Clara była z Niallerem , ale spokojnie dopiero to wszystko się zaczyna ;)
Nie wiem czy zauważyliście , ale pojawiły się 2 nowe ankiety zapraszam do głosowania/

___________________________
NO TO TERAZ PRZYBLIŻĘ WAM POSTAC NICKA TAK  JAK NAPISAŁAM POD POPRZEDNIM POSTEM!

NICK - Ma 19 lat.Pochodzi z Londynu i tam tez nadal mieszka.Pochodzi z bogatej rodziny.Z Clarą zna się od małego , bo ich rodzice się przyjaźnią.Dziewczyna była jego pierwszą prawdziwą miłością niestety po jej wyjeździe do Bradford wszystko się zepsuło - zerwali ze sobą.Chłopak nadal coś do niej czuje jednak wie już , że nie może liczyć na więcej niż przyjaźń.Powoli sie z tym godzi.Szanuje to , że Clara jest z Malikiem , ale twierdzi , że jeżeli on ją zrani - nie podaruje mu tego.
Czasem przyjeżdża do Bradford do swojej babci przez co udało mu się złapać kontakt z Clarą.
<wygląda tak jak na zdjęciu powyżej>

NICK BĘDZIE TERAZ CORAZ CZĘŚCIEJ SIĘ POJAWIAŁ , CORAZ CZĘŚCIEJ BĘDZIE O NIM MOWA WIĘC POSTANOWIŁAM NA DODANIE JEGO POSTACI DO JEDNYCH Z WAŻNIEJSZYCH.
_____________________________
Zapraszam na mojego twittera : @yep_Nialler możecie pytac o wszystko ;)
Do następnego! xx