~Rozdział 22~

*oczami Nialla*
Przebudziłem się w środku nocy a właściwie to było już sporo po czwartej, więc mogłem powiedzieć, że jest rano. Poczułem się głodny więc postanowiłem po cichu zejść na dół do kuchni. Starałem się nikogo nie obudzić. Wyszedłem z pokoju a drzwi lekko zaskrzypiały. Powoli stawiałem kroki na zimnej podłodze. Gdy doszedłem do schodów ujrzałem cień światła padającego z dołu. Nie spodziewałem się, że ktoś o tej godzinie nie będzie już spał. Zszedłem na dół i pokierowałem się w stronę światła, które dochodziło z kuchni. Pomyślałem, że to któryś z chłopaków, ale myliłem się. Była to Clara.
- Hej, czemu nie śpisz? - spytałem szeptem
Dziewczyna przestraszyła się i wydała z siebie pisk.
- Cii, jeszcze kogoś obudzisz, a oni tego nie lubią - zatkałem jej usta ręką, a ona wtuliła sie we mnie.
Jednak po chwili speszona odsunęła się.
- Przepraszam - spuściła głowę - Lepiej już pójdę
- Nie, czekaj, zostań tu za mną - złapałem ją za rękę
Odwróciła się w moją stronę posyłając ciepły uśmiech.Następnie wróciła i usiadła na blacie wciąż mi się przyglądając.
- Moja koszulka? - rzuciłem
- Wieczorami lubię w niej chodzić, pachnie Tobą, czuję Cię - zaśmiała się - A skoro pozwoliłeś mi ją zatrzymać, założyłam ją i teraz
- Malik nie był zły? - spytałem
- Przestań to tylko koszulka - odparła
Otworzyłem lodówkę i wyjąłem z niej odpowiednie produkty, a właściwie odpowiedni produkt do zrobienia płatków. Z półki wyjąłem miskę i przelałem do niej zimne mleko dodając w jednym czasie cornfleksy.  Następnie dołączyłem do Clary siadając obok niej.
- Może i Ty chcesz?
- Dziękuje, zjem z Tobą - odparła i złapała za moją łyżkę
Zaczęła się ze mną drażnić.
- Może nakarmić Cię mały Horanku co? No otwórz buźkę - śmiała się
Chcąc odebrać jej moją własność przez przypadek trąciłem miskę i z hukiem spadła na podłogę. Na szczęście się nie rozbiła tylko cała jej zawartość znalazła się na ziemi. Oboje zeskoczyliśmy z blatu i zaczęliśmy odpowiednimi ścierkami wycierać to co narozlewaliśmy. W pewnym momencie podniosłem lekko głowę i nasze twarze dzieliły milimetry. Clara spojrzała mi w oczy a ja jej. Pewnie nie jeden chłopak na moim miejscu wykorzystałby okazję i pocałowałby ją, ale nie ja. Nie mogłem tego zrobić. Odsunąłem się dalej kontynuowałem poprzednią czynność. Po pięciu minutach skończyliśmy.
- Mam nadzieję, że nikogo nie obudziliśmy - powiedziała udając się do salonu i spojrzała na mnie zachęcającym wzrokiem, żebym do niej dołączył.
Usiadłem na fotelu na przeciwko.
- Niall, czy ja mogę Cię o coś spytać?
- Pytaj o co tylko chcesz - przeniosłem wzrok na nią
- Czy może być tak jak kiedyś?
- Czyli jak?
- No, że zachowywaliśmy się jak przyjaciele. Mogliśmy sobie o wszystkim powiedzieć. Ufaliśmy sobie. Śmialiśmy się, wygłupialiśmy się, wszystko robiliśmy razem.
- Nigdy nie byliśmy dla siebie tylko - na to ostatnie słowo szczególnie nacisnąłem - przyjaciółmi
Dziewczyna skrzywiła się, a jej oczy momentalnie się zaszkliły.
- Clara, my byliśmy dla siebie kimś więcej. Byłaś z Malikiem dlatego tego aż tak bardzo nie widziałaś
- Czyli to moja wina? - łzy zaczęły spływać po jej policzku
Zrobiło mi się "ciężko" na sercu. Tak bardzo nie lubiłem patrzeć jak płacze.
- Nic nie jest twoją winą - podszedłem do niej - Razem zawiniliśmy, zaszliśmy za daleko, to zaszkodziło naszej przyjaźni - dokończyłem mocno przytulając ją do swojego torsu, wiedziałem jak bardzo to lubiła
- Ale damy sobie drugą szanse jako prawdziwi przyjaciele? - podniosła głowę szlochając
- Oczywiście - pogłaskałem ją po włosach
- Dziękue, że jesteś Niall - czułem jak się uśmiecha - Nie kłóćmy się już więcej, dobra? - odsunęła się odemnie
- Masz to jak w banku - zapewniłem ją
Cieszyłem się, że w końcu między nami jest dobrze. Mam nadzieję, że nie stracimy tej wspaniałej więzi która między nami jest. Oczywiście, że nie przestanę jej kochać. Nie umiem.
W pewnej chwili poczułem jak opiera głowę na moim ramieniu. Nie rozmawialiśmy. Wiedzieliśmy dobrze, że oboje musimy sobie ponownie zaufać i nie angażować się w nic więcej. Jej będzie łatwiej, ma Zayna a ja? Będę liczyć na pomoc ze strony Liama.

*oczami Clary* 
Cieszę się, bardzo się ciesze, że w końcu pogodziliśmy się. Odzyskałam swojego przyjaciela i już nigdy nie chce go stracić. Tacy ludzie jak on nie chodzą ulicą.
Nagle usłyszałam jak coś nuci. Bardzo dobrze kojarzyłam tą piosenkę.

"I’m broken, do you hear me?
I’m blinded, ‘cause you are everything I see
I’m dancing, alone
I’m praying
That your heart will just turn around
And as I walk up to your door
My head turns to face the floor
Cause I can’t look you in the eyes and say

When he opens his arms and holds you close tonight
It just won't feel right
Cause I can love you more than this, yeah.
When he lays you down I might just die inside
It just don’t feel the right
Cause I can love you more than this
Can love you more than this

If I’m louder, would you see me?
Would you lay down in my arms and rescue me?
Cause we are the same
You save me
But when you leave it’s gone again

And then I see you on the street
In his arms I get weak
My body fails, I'm on my knees
Praying

When he opens his arms and holds you close tonight
It just won't feel right
Cause I can love you more than this, yeah.
When he lays you down I might just die inside
It just don’t feel the right
Cause I can love you more than this, yeah"


Podczas tej piosenki czułam cudowne przesłanie. Czułam, że słowa wypływające z ust Nialla są prawdziwe. Śpiewał szczerze to mi się bardzo spodobało. Na chwilę głos Niallera przeniósł mnie do całkowicie innego świata. To było coś magicznego.
Siedzieliśmy oboje na kanapie i towarzyszył nam piękny wschód słońca przebijający się przez duże szklane drzwi do ogrodu. Po chwili poczułam jak Niall pocałował mnie we włosy. Czułam się jak za "dawnych" czasów.

*oczami Nialla*
Wybrałem jedną z naszych piosenek, mianowicie More Than This bo doskonale opisuje co teraz właśnie czuję w sercu i o czym myślę. "Cause I can love you more than this" tak właśnie sądzę. Mogę dać jej dużo miłości. Niestety jak na chwilę teraźniejszą zadowolę się przyjaźnią. Uszanuje jej każdą decyzję. Gdy śpiewałem czułem, że Clara wsłuchuje się w każde moje słowo. Śpiewałem prawdziwie, żadne słowo nie było kłamstwem. Chciałem, aby wiedziała, że mimo wszystko dużo dla mnie znaczy.
Gdy zaczęła się robić dośc niezręczna atmosfera a na dworze zaczynało robić sie coraz jaśniej w końcu Clara odezwała się.
- Chyba już pójdę, mam zamiar jeszcze trochę się zdrzemnąć - przeciągnęła się wstając z kanapy
Podąrzyłem za nią i rozstaliśmy się przy naszych sypialniach.
Spojrzałem na zegarek było juz po piątej. Nie czułem się senny. Z początku posiedziałem trochę przy laptopie, a później dokończyłem pakowanie.

*Następnego dnia*

*oczami Clary*
- Clara wstawaj - usłyszałam ciche wołanie a już po chwili ta osoba położyła się obok mnie, bo poczułam ugniatający się materac - kochanie moje, no pobudka - powiedział Zayn ciut głośniej bo nie reagowałam na jego wcześniejsze prośby
- Zayn jeszcze chwila, proszę - zakryłam głowę poduszką
- Jest już po ósmej, o dziewiątej wyjeżdżamy - kontynuował
- Dobra juz wstaje - rzuciłąm niechętnie - Dziś już nie jesteś goły?
- Nie spokojnie - zaczął się śmiać, a ja w tym czasie podniosłam się z łóżka - A co? Przeszkadza Ci moja nagość? - zbliżył się do mnie
- Oczywiście, że nie, ale musiałabym się przyzwyczaić - musnęłam jego usta - Możesz mi powiedzieć jaka dziś pogoda? Nie wiem w co się ubrać - zaczęłam przeglądać walizkę
- Jak dla mnie możesz nic nie ubierać
- Pytam serio - przewróciłam oczami
- Ciepło, ubierz się jakoś sexi - poruszył znacząco brwiami
- Głupek - odprałam sarkastycznie

Z mojego bagażu wygrzebałam czarne spodenki z wyższym stanem, luźną koszulkę z napisem a na nogi postanowiłam założyć moje ukochane vans'y. Następnie z wybranym zestawem poszłam do łazienki i trafiłam tam na Niallera
- Wyspana? - spytał lekko całując mnie w policzek na przywitanie
- A jak myślisz?
- No wiesz odkąd wróciliśmy do pokoju, ja nie śpię - uśmiechnął się wkładając szczoteczkę z pastą do buzi
- Jesteś nienormalny - odwzajemniłam jego gest
Stanęłam za nim i zaczęłam się jemu przyglądać.
- Co tak patrzysz? - spytał gdy skończył szczotkować zęby
- Czekam aż zwolnisz mi łazienkę. Muszę się ubrac i ogarnąć - wypięłam mu język
- Dobra to ty się ubierz, ja na chwilę wyjdę, ale zaraz wrócę, muszę ułożyć włosy.
Jak powiedział tak zrobił. Po chwili pomieszczenie miałam tylko dla siebie. Szybko nałożyłam wybrane ciuchy i podeszłam do lustra. Wyglądałam jak siedem nieszczęść. Najpierw wyszczotkowałam zęby, potem przemyłam twarz i na koniec lekko się pomalowałam.
- Nie jest tak źle - powiedziałam sama do siebie
- No nie - powiedział Horan, gdy właśnie wszedł do łazienki
Nie zważając na chłopaka ja robiłam swoje a on swoje. Włosy pozostawiłam w nieładzie, czyli moje naturalne lekkie fale. Natomiast Niall za pomocą żelu postawił swoje do góry. Po chwili razem opuściliśmy łazienkę. Zaniosłam piżamę do pokoju Malika i usłyszałam głos mojej przyjaciółki z dołu
- Już jestem! - krzyknęła
Szybko zbiegłam do niej na dół i mocno ją uściskałam. Dawno się nie widziałyśmy, więc przez cały tydzień zdażymy się nagadać.
- Dobrze, że już jesteś. Za chwilę wyjeżdżamy - uściskał ją Harry

Po piętnastu minutach każdy zajmował swoje miesce w dużym busie. W między czasie dołączyła też do nas Danielle. Zwarci i gotowi ruszyliśmy. Razem z Malikiem zajęliśmy sofę. Zaraz potem jak na niej usiadł oparłam się o jego ramię i od razu usnęłam.

Po jakimś czasie obudziłam się przez brzdąkanie Niallera na gitarze. Przeciągnęłam się i spojrzałam na Zayna.
- Długo tak spałam? - spytałam przecierając oczy
- Jakieś 2 godziny. Dojeżdżamy już na miejsce. - odparł - Zastanawia mnie jedno, co Ty robiłaś w nocy, że jesteś taka senna ?
- Spałam? - zapewniałam go - Poprostu mam taki dzień- uśmiechnęłam się
- No ja mam nadzieję - rzucił i po chwili połączył nasze usta w pocałunku
- JESTEŚMY! - krzyknął Paul
Wszyscy zaczęli wstawać z swoich miejsc i kierowac się do wyjścia.
- Udanej zabawy wam życzę, nie narozrabiajcie za bardzo - zaśmiał się - Widzimy się za tydzień - pomachał nam na pożegnanie.
Wzięliśmy swoje bagaże i udaliśmy się w strone domków. Do dyspozycji mieliśmy 3 więc za postanowieniem Harrego on był z Louisem, ja z Zaynem i z Nancy, a Liam, Niall i Dan razem.
Następnie zostawiliśmy w nich swoje rzeczy i wyruszyliśmy na spacer po okolicy. Oczywiście nie odbyło się bez zajścia do restauracji, bo Niall stwierdził, że zgłodniał.
Zauważyłam, że gdy tylko oddalam się od Zayna nawet na chwilę Nancy strasznie się do niego przywala, a jemu nawet to się podoba. Zaniepokoiło mnie to trochę. Przez reszte czasu postanowiłam nawet na krok nie odstępowac mojemu chłopakowi.

*wieczorem*

Chłopaki rozpalili ognisko i na spokojnie mogliśmy odpocząć po dniu pełnym wrażeń. Piekliśmy kiełbaski a Niall grał w między czasie na gitarze. Oczywiście też znalazł chwilę, żeby ponownie jeść. Cały on. Przez cały wieczór dopisywał nam niezły humor i nie zapowiadało się, że coś może nam go popsuć.
Jednak zauwazyłam, że pomiędzy mną i Malikiem nie jest tak jak wczoraj. W towarzystwie Nancy zachowywał się co najmniej dziwnie. Zmartwiłam się, ale starałam się tego nie okazywać.

Po 2 godzinach wieczornego odpoczynku przy ognisku wszyscy zaczęli rozchodzić się do domków. Ja nie miałam ochoty. Z racji tego, że nikt nie miał chciał iść na spacer wybrałam się sama. Było ciemno, ale nie odczuwałam lęku. Nie było dość późno bo ledwo po 22. Chodziłam brzegiem jeziorka przemyślając cały dzisiejszy dzień i zachowanie Zayna.
Po pewnym czasie zaczęło robić mi się zimno więc postanowiłam wrócić do domku.
Przy samych drzwiach zatrzymał mnie Hazz, co mnie bardzo zdziwiło.
-Clara? Co ty tutaj robisz?
- To ja chyba powinnam spytać o to Ciebie. Twój domek jest tam - wskazałam palcem
- Emm..może chcesz się przejść? - zaczął się mieszać
- Dopiero wróciłam - przewróciłam oczami - Przesuń się. Jest mi zimno chcę wejść do środka
- Ale ty nie możesz tam wejść!
- O co Ci chodzi Styles?! - spytałam chłodno

*fragment One Direction- More Than This
- - - - - - - -
Nie zanudziłam was? Jest długi, najdłuższy dotychczas i wydaje mi się nudny. Za wszelkie błędy i w ogóle przepraszam - rozdział pisałam o 2 w nocy hahaah! widzicie jak się dla was poświęcam?

1. Jak już wiecie pojawiła się zakładka "PYTANIA DO AUTORKI" kilka osób już z niej skorzystało i dziękuje wam! :) zapraszam pozostałych :)
2. Pojawiła się nowa ankieta. Prosze głosujcie, chcę wiedzieć ile osób naprawde komentuje i mam nadzieję, że liczba tych osób wzrośnie bo ostatnio jest słabiej niż zawsze, przez co myślę, że rozdziały są coraz gorsze ;c
3. czytam = komentuję
4. pojawiła się zakładka informowani! :) jeśli czytasz a nie ma tam jeszcze twojego nicku napisz tam komentarz, napewno dopiszę :)
5. Pracuję już nad zakładką moich ulubionych blogów, pojawi się już niedługo :)
6. Rozdziału miałam wogóle dziś nie dodawać, ale zlitowałam się i jest!


To chyba wszystko o co was proszę. Naprawdę to nie jest dużo. Ponad 200 osób zaznaczyło, że będzie czytać. No i gdzie wy się podzialiście? Przepraszam, ale nie widze was. Mam nadzieję, że pokażecie mi na ile was stać. Dodać komentarz to nie jest dużo, ale za to ja będe mega szczęśliwa. Moge na was liczyć?
Do następnego! Horan69 | @yep_Nialler