~Rozdział 40~

Kiedy wreszcie wszyscy się ogarnęliśmy dochodziła dziewiętnasta. Na dworze po woli robiło się ciemno a pogoda była jeszcze gorsza. Mimo tego zdecydowaliśmy się jechać. Bałam się, a do tego Niall musiał kierować. Ja, Horan, Dan i Liam zajęliśmy miejsca w samochodzie blondyna, a Hazz w swoim wraz z Zaynem. Ruszyliśmy. Prowadziliśmy ze względu na to, że tylko my znaliśmy drogę. Przez cały czas wpatrywałam się w ruchy mojego chłopaka, tak bardzo chciałam, żeby jechał ostrożnie. Niall co chwila odwracał się do mnie posyłając szeroki uśmiech.
- Patrz na drogę! - krzyknęłam
Powoli zaczęliśmy zbliżać się do najciemniejszej części drogi. Las. Zero latarni. Horan jechał dość szybko, trudno było dostrzec to co znajduje się za oknem. Rozmawiał z Liamem. Na moją prośbę jednak ani razu nie spuścił wzroku z trasy. Nadal padało, a wręcz lało. Wycieraczki bardzo szybko wycierały mokre od deszczu szyby. Spojrzałam w tył, samochód Harry'ego dość blisko nas się trzymał. Coraz bardziej robiłam się senna. Co chwila opadały mi powieki jednak chciałam wytrzymać do końca. Chciałam kontrolować podróż. Niestety czułam, że sen nie da za wygraną.

Na miejsce dotarliśmy około dwudziestej pierwszej. Babcia od razu wyleciała przed dom i każdego z nas przywitała. Nawet nie wiecie co wtedy czułam. Ucieszyłam się. Poznałam ją z moimi przyjaciółmi. Od razu chyba ich polubiła. Widziałam to. Jej przepełnione radością spojrzenie mówiło samo za siebie. Ja również szeroko się uśmiechałam.
- Miło tak na was popatrzeć - staruszka wskazała palcem na mnie i Nialler'a - Widzę, że dopełniacie siebie nawzajem. Niall? Dobrze pamiętam, tak?
- Tak tak - blondyn uśmiechnął się
- Opiekuj się nią, jest strasznie wrażliwa
- Wiem o tym - chłopak zaśmiał się przez co szturchnęłam go w bok
- Wy też jesteście parą, prawda? - spojrzała w stronę Li i Dan
Oboje przytaknęli.
- Ty - wskazała na Harry'ego - Nie, tobie nie mam nic do zarzucenia - zaśmiała się po chwili
- Uff - odetchnął z ulgą Harry uśmiechając się
- Ale ten młodzieniec - tym razem zwróciła się do Zayn'a - Jest bardzo tajemniczy. Skrywasz coś prawda?
- Ummm... - zagryzł w wargę i spojrzał na mnie
Spojrzałam na niego wzrokiem mordercy
- Ja? Nie - chytrze się uśmiechnął
- Nie umiesz kłamać - skwitowała babcia - Mnie nie oszukasz
Wszyscy wybuchliśmy gromkim śmiechem na co Zayn tylko przewrócił oczami.

Babcia pokazała nam pokoje. Każda para dostała po jednym. Dom był duży więc nie było z tym żadnego problemu. W dodatku babcia uwielbia mieć gości. Pamiętam, że gdy byłam jeszcze mała mówiła mi, że z chęcią będzie przyjmowała tu mnie i moich przyjaciół na wakacje. I proszę - tak jest.
Czekałam na Niallera w pokoju, bo ten razem z Liam'em, Zayn'em i Harry'm wnosili na górę nasze bagaże. Mieliśmy całe piętro dla siebie z 3 sypialniami i łazienką. Salon, kuchnia, druga łazienka i pokój babci mieściły się na dole.
Po 10 minutach w końcu byliśmy sami.
- Chcę, aby ten weekend był moim najlepszym, naszym najlepszym - rzucił Nialler kiedy leżeliśmy na łóżku patrząc sobie w oczy
- Zobaczymy co z tego wyjdzie. Teraz często się sprzeczamy - wzdychnęłam
- Ja już się o to postaram - uśmiechnął się
- Planujesz coś? - podniosłam brew
- No właśnie - podrapał się po głowie - Musze coś wymyślić
- Nie musisz
- Dlaczego? Ja chce - oparł się na łokciu
- Mi wystarczy, że tutaj jesteś. Że te dni spędzimy razem
- Chcę abyś je zapamiętała na długi czas
- Wiem to, ale ja nie potrzebuję wiele
- I za to Cię kocham - delikatnie musnął moje usta
Po upływie zaledwie 10 minut wyłączono nam prąd w domu. Niespodziewana, ale śmieszna akcja, ponieważ było już naprawdę ciemno. W tym samym czasie dołączyła do nas reszta. Przynieśli swoje laptopy i zaczęliśmy oglądać filimiki i zdjęcia. Atmosfera była niesamowita. Śmialiśmy się i wygłupialiśmy się. Chłopaki wykręcali sobie ukradkiem jakies numery, a skończyło się to na udawanej bitwie. Żaden z nich nie zamierzał się poddać dopóki nie włączono prądu i babcia nie przyniosła kolacji. Gdybyście widzieli radość Horana. Od razu podszedł do staruszki i zaczął dziękczynnie całować ją w poliki. Kobieta zarumieniła się. Zawsze onieśmielało ją takie zachowanie. Podziękowaliśmy jej i zaczęliśmy konsumować pyszne kanapki popijąc babcinny kompot. Ona była naprawdę wspaniała, traktowała nas, a szczególnie chłopaków normalnie. Nie wiedziała, że są sławni. Chciałam to przed nią zachować.
- Idziemy na dwór? - zarzucił Harry
- Przecież jest ciemno, a do tego pada - przewróciłam oczami
- Mi pasuje - odparł Liam
- Mi tez - poparł go Niall
- Jeśli chcecie to idźcie - machnęłam rękami
- Nie będziesz zła? - spytał Horan
- Nie coś ty - uśmiechnęłam się
- Dziękuje - pocałował mnie w usta
Danielle również się zdecydowała na wyjście. Oznaczało to, że zostanę sama z Zaynem. Nie za bardzo mi to pasowało, ale nie chciałam zmieniać zdania. Nie chciałam aby ktoś się domyślił, że to z jego powodu. Kiedy opuścili pokój nastała niezręczna atmosfera, przytłaczająca cisza. Zaczęłam bawić się palcami, a potem zajęłam ręce telefonem. Myślałam nad tym do czego teraz się posunie, co zaraz może się wydarzyć. Wciąż czułam na sobie jego wzrok. Nie próbował nawet tego ukrywać. Chciał abym w końcu zwróciła na niego uwagę. Myślałam, że za chwilę mnie coś trafi. Irytowało mnie takie jego zachowanie.
- Czego chcesz? - spytałam przenosząc na niego wzrok
- Wiedziałem, że się nie oprzesz - głupio się uśmiechnął
- Co? - uniosłam ręce
- Wiem, że nadal coś do mnie czujesz. Ciągnie cię jeszcze, nie?
- Nie! Skąd taki pomysł?
- Oj przecież nie zaprzeczysz, że jestem bardziej pociągający od niego.
- Owszem zaprzeczę. Niall jest najlepszym chłopakiem jakiego mogłabym tylko mieć
- Nie poznałaś jeszcze mnie do końca - powiedział dość pewnie
- Wystarczyło mi to co doświadczyłam podczas naszego związku. Zayn lubisz ranić. A teraz? Teraz usiłujesz popsuć to co próbowaliśmy naprawić?
- Co naprawić?
- Naszą przyjaźń - powiedziałam cicho-  Przepraszam Zayn nie wiedziałam, że taki jesteś. Idę do nich. Im przynajmniej na mnie zależy
- Clara! - złapał mnie za rękę
- Przestań - wyrwałam się z uścisku - Przemyśl to sobie - opuściłam pokój
Prawda. Zabolało mnie trochę to, że on nawet nie stara się udawać, że walczy o zgodę, o przyjaźń. Mimo wszystkich akcji Zayn nadal jest mi bardzo bliski i nie czuję się dobrze, gdy zachowuje się tak wobec mnie. Chcę przyjaźni nic więcej. W tej chwili zachowuje się jak pieprzony egoista. Rani. Dobrze wie, że kocham tylko i wyłącznie Horana. Mimo tego próbuje mi wmówic cos innego. Wymyśla coraz głupsze bajeczki, żeby wszystko zepsuć. Myślałam, że będzie mu zależało na moim szczęściu jak widać pomyliłam się. Czuję, że wciąż ma mi za złe, że nie wybaczyłam mu tej zdrady. Inaczej postąpić nie mogłam. Nie umiałam mu tego wybaczyć. Straciłam wtedy i chłopaka i przyjaciółkę.
Nawet nie zorientowałam się kiedy znalazłam się na tarasie przed domem. Strasznie padało. Stałam zamyślona wpatrując się w dal. Nie dostrzegałam niczego co działo się obok mnie, a to stało się na moją nie korzyść. Nagle poczułam jak silna dłoń wyciąga mnie na ulewę. Dopiero po chwili zornietowałam się, że był to Harry.
- Styles - piknęłam
- Przestań, przecież się nie roztopisz - śmiał się
- Nienawidzę Cię - syknęłam przez zęby
- Też cię kocham - pocałował mnie w policzek i odbiegł
Przez chwilę byłam sama jednak po chwili dołączyła do mnie Danielle. Była strasznie przemoczona, z resztą ja już też. Jedynym plusem było to, że nadal było ciepło. Mimo deszczu powietrze nadal było gorące po całym dniu.  Z uśmiechem na twarzy oglądałyśmy wygłupy chłopaków. Nie przeszkadzało im błoto. Byli sobą i tego mi brakowało. Tu mogą zapomnieć o sławie i całkowicie się wyluzować. Poczuć się jak kiedyś.
- Przepraszam czy mogę ją porwać? - podszedł do nas Nialler
- No pewnie - machnęła rękę Dan
Horan splótł nasze palce i razem udaliśmy się wzdłuż łąki. Nie mogłam przestać na niego patrzeć. Mokre, blond kosmyki włosów całkowicie opadały mu na czoło. Wyglądał uroczo.
- Czemu tak patrzysz? - spytał przyciągając mnie bliżej siebie
- Wiesz kiedyś myślałam, że nie ma ideałów
- Teraz coś się zmieniło?
- Tak - pokiwałam głową - Ty jesteś moim ideałem. Z minuty na minutę kocham Cię coraz bardziej. Uzależniłam się od twojej osoby. Twoje oczy, usta, włosy, cały ty co całe moje życie. Wiesz...Na prawdę będę za tobą tęsknić.
- To cudowne Clara. Nigdy nie czułem się tak jak przy tobie. To uczucie jest nie do opisania. Nie sądziłem kiedykolwiek, że w tym wieku będę na prawdę zakochany, a nie zauroczony
- Ja też - nieśmiało się uśmiechnęłam - Dziękuje, że tyle zniosłeś dla mnie, że tyle czekałeś
- Wiedziałem, że jesteś tą jedyną już od samego początku. Nie zamierzałem się poddawać
- Dziękuje Niall - mocno się w niego wtuliłam, bo poczułam jak łzy napływają do moich oczu
Chłopak podniósł mój podbródek i spojrzeliśmy sobie prosto w oczy. Jego tęczówki, były przepiękne. Jasno świeciły, mogłam dostrzec w nich małe iskierki i moje odbicie. Zblizył swoje usta do moich, a następnie lekko je musnął. Ja pragnęłam więcej. Zbliżyliśmy się jeszcze bliżej i nasz pocałunek przerodził się w bardziej namiętny.
- Nigdy nie pozwól mi odejść - mruknął i delikatnie przygryzł moją dolną wargę

-Mamy jedną łazienkę! Ja idę pierwsza pod prysznic, a resztę ustalcie wy! - udało mi się coś powiedzieć między kłótnia o kolejkę
Znów zaczęły się krzyki. Oni nie umieli dojść do porozumienia. Każdy przyzwyczajony był do swojej łazienki na własność. Tu chciałam ich przywrócić na chwilę do normalnego życia.
W końcu postanowili. Niall miał być drugi, Danielle trzecia, Liam czwarty, Harry piąty i Zayn na samym końcu.
Powędrowałam do naszej sypialni i wyjęłam z walizki potrzebne mi rzeczy...
...Szybki prysznic mocno postawił mnie na nogi, poczułam się odświeżona i zarazem mniej senna,zawsze tak miałam.
Gdy miałam już wychodzić usłyszałam domykanie drzwi.
- Niall to ty?
Usłyszałam tylko mruknięcie.
- Podasz mi ręcznik?
Znów zero odpowiedzi. Po chwili dostałam to co chciałam.
- Dziękuje - kontynuowałam monolog
Wytarłam mokre ciało ręcznikiem, a następnie sprawnie się nim owinęłam jednocześnie opuszczając kabinę. Moim oczom ukazał się Zayn. W tamtym momencie myślałam, że go zatłukę. Jakim on prawem wchodzi mi do łazienki?!
- Musimy porozmawiać - zaczął pierwszy
- Tutaj? Teraz? Malik?!
- Ciszej - podszedł do mnie i przyłożył mi palec do ust.
i Bum...
W tamtym momencie do łazienki wszedł Horan. Momentalnie odskoczyłam od mulata. Musiało to wyglądać jakby nakrył nas w jednoznacznej sytuacji.
- Clara?! Zayn?! - spojrzał na nas obojga - Co się do cholery dzieje?! Jeszcze niedawno mówiłaś mi coś innego - skrzywił się
- Ale to nie ja! Niall wiesz, że nawet bym nie mogła nooo
- Nie wiem! Po prostu nie wiem! To kolejny raz!
- Mógłbyś mi po prostu zaufać - wzięłam swoje rzeczy z szafki i opuściłam łazienkę
- Clara, ale ja ci.. - usłyszałam jego słowa zanim zdążyłam zamknąć za sobą drzwi
Wróciłam do pokoju. Tam ubrałam się. Owinęłam dopiero co umyte włosy ręcznikiem i usiadłam na łóżku. Musiały zejść ze mnie emocje. Nie chciałam płakać. To nie moja wina. Zayn po raz kolejny pokazał, że chce wszystko zepsuć. Nie obchodzi mnie już o czym chciał porozmawiać. Wstałam i podeszłam do okna, które było otwarte. Powdychałam trochę świeżego powietrza i od razu poczułam się lepiej. Nie chciałam być sama. Poszłam do Harry'ego, gdzie była tez Dan z Liam'em.
- Mam dość Zayn'a - usiadłam obok Styles'a
- Co się stało? - lokowaty objął mnie ramieniem, a ja oparłam o niego głowę
- Zaczyna przesadzać. Już od kilku dni. Próbował mnie nawet pocałować. Ciągle się zbliża, przez to Niall przestanie mi ufać. A nie chce tego. Niedługo trasa. A wiecie, bez zaufania nie ma związku
- Niall nigdy nie przestanie Ci ufać - rzucił Liam
- A jeśli?
- Jesteście młodzi każdy ma wzloty i upadki, ale będzie dobrze - dodała Danielle
Po chwili zjawił się Zayn. Jego przerażona mina, gdy mnie zobaczył wśród nich była bezcenna. Mógł już domyślać się, że powiedziałam im o wszystkim.
Niespodziewanie Harry naskoczył na niego, wyrządzając mu nie małą awanturę. Zdziwiłam się, że stanął w mojej obronie. Pamiętam jak jeszcze nakłaniał mnie do wybaczenia Zayn'owi zdrady, a tu nagle taka zmiana. Nie powiem, ale ucieszyło mnie to.
- Masz w tej chwili ją przeprosić! - usłyszałam
- Za co niby?! - spytał z wyrzutem
- Za wszystko! - wstawił się też Liam - No już! Zayn nie chcemy tutaj żadnych sprzeczek. Przyjechaliśmy odpocząć!
- Przepraszam - podszedł do mnie
W tej chwili ujrzałam za nim też Horana, który dopiero co wszedł teraz do pokoju. Uśmiechał się
- Przepraszam za wszystko - przewrócił oczami i wyciągnął w moją stronę dłoń
Zamiast tego przytuliłam go.
- I tak ma byc do końca - pokiwał palcem Styles
- Niall - spojrzałam w jego stronę
- Ja też Cię przepraszam. Ufam Ci, przecież wiesz
- Wiem, wiem - uśmiechnęłam się
- Chodź tu do mnie - wyciągnął w moją stronę ręce
Podeszłam bliżej i wtuliliśmy się w swoje ramiona. Nie przeszkadzało mi, że był jeszcze mokry.  Był całym moim światem, niczego więcej nie było mi trzeba.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
                                         KOLEJNY ROZDZIAŁ O NICZYM
Od razu mówię, żeby nie było! Louis oczywiście też jeszcze się pojawi, spokojnie. Teraz sobie pojechał z Eleanor samotnie na wakacje, ale niedługo wróci.

• A TERAZ. JAK WIDZICIE MAMY JUŻ 40 ROZDZIAŁÓW! JAK WIĘKSZOŚĆ PEWNIE WIE Z ASK'A PLANOWAŁAM OK. 50 ROZDZIAŁÓW I TAK TEŻ JEST. RAZEM Z POCZĄTKIEM TRASY TO BĘDZIE KONIEC BLOGA. 

Przepraszam, że rozdziały są tak rzadko, ale nie wiem co się ze mną dzieje. Pisze codziennie, ale ciągle coś usuwam dodaje i tak w kółko.
Piszcie swoje nicki z tt w komentarzach, abym mogła was informować o nowych rozdziałach (dla tych co jeszcze nie podali) 

• JAKIEŚ PYTANIA? ASK--> http://ask.fm/yepNialler

   WAM TEŻ SMUTNO BO TO KONIEC PAYZER?