~Rozdział 41~

4 DNI DO ROZPOCZĘCIA TRASY

- Um...Danielle wiesz może gdzie są chłopcy?
- Właśnie miałam o to samo pytać - zaśmiała się
- No to mamy problem. Telefony pozostawiali a na podwórku nigdzie ich nie widać
- Znajdą się - machnęła ręką
- W to nie wątpię
Porozmawiałyśmy jeszcze chwilę i zdecydowałam się udać na górę, aby się trochę ogarnąć. Pomimo tego, że dochodziła dopiero dziewiąta, wiedziałam, że ten dzień będzie bardzo upalny. Postanowiłam założyć sukienkę a pod spód kostium kąpielowy w razie jakbyśmy zdecydowali się pójść nad jezioro. Następnie poszłam do łazienki, gdzie wzięłam letni prysznic i dokładnie umyłam włosy. Wysuszyłam je i zostawiłam lekko pofalowane, bez sensu byłoby układanie, bo i tak je później zmoczę. Wytuszowałam rzęsy wodoodpornym tuszem i to tyle. Nigdy nie przesadzałam z makijażem.

- Babciu! - krzyknęłam z parteru bo nigdzie nie mogłam jej znaleźć
- Co się stało? - akurat wychodziła z piwnicy
- Gdzie są chłopcy?
- Pytali mnie jak dojść na gospodarstwo, więc chyba tam się udali - uśmiechnęła się
- Poszli do tych wszystkich zwierząt?!
- To bardzo pracowici chłopcy. Już od szóstej rano mi pomagają - złapała mnie za ramie
- Poważnie? - zdziwiłam się
- Tak są wspaniali, szczególnie ten twój - zawahała się - Jak mu tam?
- Niall babciu - przewróciłam oczami
- Dokładnie. Kochany jest
- Wiem, wiem - zaśmiałam się - Dobrze to ja dziękuje Ci już i idę ich poszukać
- Leć, leć - pomachała mi
Po drodze zawołałam Dan i razem już udałyśmy się na poszukiwanie chłopaków. Do miejsca w którym oni mieli być czyli naszego gospodarstwa miałyśmy zaledwie niecałe dziesięć minut drogi. W zasadzie to nie mieliśmy na dziś żadnych planów, raczej preferowaliśmy spontan i relaks.

W końcu dotarłyśmy. Na placu kilka osób jeździło konno, a reszty nie było widać. Bardzo lubiłam konie. Zbliżyłam się do płotu, bo widziałam, jednego z moich ulubieńców. Wtedy dopiero zauważyłam na nim Niallera. To był dla mnie wielki szok. Horan nigdy nie wspominał, że potrafi jeździć, a z tego co widziałam radził sobie świetnie. Chwila minęła zanim mnie zauważył i podjechał bliżej. Wtedy podeszła też jakaś mała dziewczyna i poprosiła o zdjęcie. Blondyn zgodził się. Chwyciłam jej aparat i zrobiłam kilka fotek. Ucieszona podziękowała i po chwili odeszła.

Niall schylił się i pocałował mnie w policzek
- Od kiedy jeździsz konno?
- To było dawno, a teraz chciałem sobie trochę przypomnieć
- Nie wiedziałam, że masz takie umiejętności.
- Potrafię dużo rzeczy - chytrze się uśmiechnął - Jeszcze się o tym przekonasz
- Czy ty coś sugerujesz?
- Nie coś Ty - zaśmiał się
- Nie będzie tak łatwo - kiwnęłam palcem
- Z tobą? Dam sobie radę i obiecuję, że nie pożałowałabyś tego teraz
- Dobrze Niall, to nie miejsce na takie rozmowy - zarumieniłam się
- A widzisz!
- Przestań! Idę się rozejrzeć, do zobaczenia później - poklepałam konia i udałam się w stronę stajni, gdzie wcześniej poszła Danielle.
Szukanie reszty chłopaków nie zajęło mi dużo czasu. Z daleka ich już zobaczyłam. Oczywiście lenie przyszły tylko poudawać, że coś robią a tak naprawdę już od początku wyłożyli się na sianie i wygrzewali w słońcu.
- Wiedziałam! - zaśmiałam się zasiadając obok nich
- Coś nie tak? - Harry zdjął okulary z nosa
- Nie pomagacie
- Jesteśmy od szóstej na nogach! - uniósł ręce
- Rozumiem no - rzuciłam
Zayn prawie w ogóle się nie odzywał. Widziałam, że ukrycie na mnie spoglądał jakby chciał coś powiedzieć. Czułam pewne napięcie między nami i tak już od wczoraj. Oczywiście nie jestem na niego już zła, nie potrafię. Mimo tych wszystkich kłótni nadal jest mi bliski i chcę utrzymywać z nim dobre relacje.
- Zayn
- Clara
Powiedzieliśmy w tym samym czasie. Liam, Dan i Harry dziwnie się na nas spojrzeli.
- Chodź pogadać - rzucił Zayn chwytając mnie za rękę
Zeskoczyłam z nim ze stogu siana, nadal trzymał moją dłoń. Szliśmy przed siebie nie odzywając się ani słowem. Nagle z tyłu usłyszałam krzyk Niallera. Odwróciłam się, stał z uniesionymi rękami. Wyrwałam się na chwile Malikowi i podbiegałam do mojego chłopaka. Nic nie mówił. Wiedziałam, że czekał na mój głos. Zbliżyłam się i chwyciłam jego twarz w swoje małe dłonie. Czułam jak się trzęsie, nie był zadowolony. Uniosłam się na palcach i lekko musnęłam jego wargi. Następnie spojrzałam mu w oczy. Unikał mojego spojrzenia.
- Niall - powiedziałam stanowczo
Dopiero wtedy na mnie spojrzał. Zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć uniósł mnie do góry i mocno przytulił do swojego rozgrzanego torsu, następnie całując mnie czule w usta
- Teraz możesz iść - uśmiechnął się
- Nie bądź zły, idziemy tylko na spokojnie porozmawiać - przejechałam dłonią po jego policzku
- Ufam Ci, bezgranicznie Ci ufam
- Dziękuje - cmoknęłam go w policzek i pobiegłam w stronę Zayna
Tym razem szliśmy już w bezpiecznej odległości od siebie. Malik ciągle podśpiewywał pod nosem i czasem gwizdał. Szedł bez koszulki, bo upał był coraz gorszy. Nie zdziwiłabym się gdyby termometr wskazywał ponad 35 stopni. Jego ciało było idealnie wyrzeźbione, a tatuaże tylko je urozmaicało. Nie powiem, ale podobał mi się ten widok.
W końcu znaleźliśmy się w odpowiednim miejscu w cieniu. Usiedliśmy naprzeciwko siebie ciągle patrząc sobie w oczy. Nie wiem czemu ale wtedy poczułam coś dziwnego. Nie specyficzny ucisk w żołądku.
- O czym chciałeś porozmawiać? - przełknęłam ślinę
- Dużo nad tym myślałem, naprawdę. Doszedłem do wniosku, że w końcu muszę pogodzić się z tym, że pomiędzy nami wszystko skończone. Wiem dużo czasu mi to zajęło, ale ja naprawdę Cię pokochałem. Gdy byliśmy razem nie wiedziałem, że będę potrafił darzyć kogoś takim uczuciem. Wtedy cieszyłem się, że byłaś moja. To z Nancy - zawahał się - To była pomyłka. Gdybym mógł cofnąć czas nie popełniłbym tego błędu.
- Czasu nie cofniesz Zayn, stało się - rzuciłam
- Wiem. Trudno, tak? Powiedz mi. Gdybyś nie była wtedy tak blisko z Horanem, wybaczyłabyś moją zdradę?
- Do czego dążysz?
- Odpowiedz proszę - chwycił moją dłoń
Spanikowałam.
- Nie - odparłam szybko, nie zastanawiając się nad tym, po co wracać do przeszłości?
- Dobrze, rozumiem - westchnął - Kochasz go i tak pozostanie. Zakończę to. Chcesz tego?
- Tak - kiwnęłam
- Ale zanim to zrobię, pozwól mi na to
Zbliżył się do mnie. Ani na sekundę nie spuścił wzroku z moich tęczówek. Był coraz bliżej, aż do momentu kiedy nasze wargi złączyły się ze sobą. Tak. Pocałował mnie, a ja głupia jeszcze mu na to pozwoliłam. Czemu? Nie mam zielonego pojęcia.
- Teraz też chcesz żebym to zakończył? - przygryzł dolną wargę
- Zayn, ja...ja nie wiem co powiedzieć
- A widzisz. Nie chcesz tego! Wciąż coś czujesz, ale jest Niall. Już wiem, że gdyby nie on nadal bylibyśmy razem. O to mi chodziło.
- To nie tak
- No to proszę, tłumacz się.
- Zayn nie wykorzystuj moich słabości, żebym się do Ciebie znów przekonała!
- Wmawiaj sobie, wmawiaj.
- Czemu mi to robisz?!
- Chcę Cię uświadomić o twoich własnych uczuciach od których tak uciekasz
- Przecież wiesz, że jestem teraz szczęśliwa. Proszę nie psuj tego w tym momencie. Proszę!
- Musisz wybrać ja czy on?
- ON! NIALL JEST CAŁYM MOIM ŚWIATEM! KOCHAM GO I NIKT TEGO NIE ZMIENI. NAWET TY! ROZUMIESZ?! - uniosłam się wstając z miejsca
- Spokojnie - zrobił to co ja - Przepraszam - przytulił mnie
- Nigdy więcej mi tego nie rób. Zapomnij w końcu.
- Zobaczymy co będzie podczas trasy z waszym związkiem
- Przetrwa - rzuciłam oschle
Odeszłam od niego i szłam już w drogę powrotną. Przez cały czas starałam się, żeby zeszły ze mnie te wszystkie negatywne emocje wywołane przez tą rozmowę.  Wiedziałam, że jest ciągle ze mną, ale nie czekałam na niego. Chciałam wrócić spokojnie, sama.

- Wszystko dobrze? - spytał Harry
- To ty go poprosiłeś o to żeby ze mną porozmawiał?
- W pewnym sensie
- Okej - kiwnęłam głową i minęłam go
- Ale stój! - złapał mnie za ramię - Co się stało?
- Nic Harry - sztucznie się uśmiechnęłam i poszłam dalej
Usiadłam sobie sama z dala od wszystkich na stogu siana. Musiałam sobie to wszystko przemyśleć. Nurtował mnie ten pocałunek z Malikiem. Nie powinno do niego dojść. Postanowiłam, że powiem o tym Niallerowi. Choćby to miałoby nam zaszkodzić powiem mu. Obiecaliśmy sobie, że nie będziemy mieli przed sobą tajemnic i dotrzymam tego. Bałam się, byłam zdruzgotana. Nie czułam się dobrze z tym co przed chwilą się stało, nie powinno do tego dojść. Jestem głupia. Nie zasługuję na takiego chłopaka jak Niall. Zayn by się tym nie przejął, ale Horana może to zaboleć. Nigdy sobie tego nie wybaczę.
Z każdą minutą było mi coraz gorzej, miałam ochotę się rozpłakać, ale niedawno obiecałam sobie nie pokazywać moich słabości. Muszę być silna i zdać się na siebie.
- Już wszystko dobrze? - Niall przysiadł obok mnie
- Jak to już - spojrzałam na niego
- Widziałem, że coś Cię nurtuje, więc nie przeszkadzałem Ci wcześniej - wyjaśnił
- A - kiwnęłam głową - Dziękuje - oparłam się o jego ramię
- Masz ochotę pójść nad jezioro?
- No jasne, czemu nie? - uśmiechnęłam się
Odwzajemnił gest jednocześnie podając mi rękę abym wstała razem z nim. Szybko dołączyliśmy do reszty i powiedzieliśmy o propozycji. Zgodzili się. W momencie gdy Zayn spojrzał na mnie z zalotnym uśmieszkiem spuściłam głowę i lekko poluzowałam dłoń Niallera. Podświadomość kazała mi mu o tym teraz powiedzieć, jednak wolałam poczekać na dogodniejszy moment, gdy będziemy sami.

Cieszyłam się, że zdecydowałam rano założyć kostium kąpielowy. Upał był niesamowity. Ludzi nad jeziorem było naprawdę niewiele. To miasteczko to spokojna okolica w której nie ma za dużo mieszkańców. Mimo tego rozpoznali chłopaków, bo ciągle ktoś patrzył się w naszą stronę. Byli to dorośli ludzie, więc nawet nie podchodzili, woleli obserwować z daleka. Harry i Liam już dawno wskoczyli do wody, Dan nie chciała się kąpać, a Niall czekał na mnie. Zayn został przy brzegi tłumacząc się, że nie umie pływać. To ułatwiło mi decyzję wejścia do wody, nie chciałam z nim zostawać. Powoli trzymając ramię mojego chłopaka zanurzałam się coraz głębiej. Doszłam do wysokości biustu i nie chciałam iść dalej, bo nie należę do tych ludzi co dobrze pływają. Mimo tego Nialler ciągnął mnie coraz dalej. Nie podobało mi się to. Aby mi pomóc objął mnie w pasie i zaczął płynąć. Po pewnym czasie wiedziałam, że na sto procent nie miałam już gruntu pod nogami. Ta myśl przerażała mnie, na szczęście chłopak sobie radził. Dopłynęliśmy w bardzo fajne miejsce, ubocza jeziora. Wyszliśmy z wody i usiedliśmy sobie na gorącym piachu.
- Wiesz, że będziesz musiał mi pomóc jeszcze wrócić?
- Nie ma sprawy, ale nie myśl jeszcze o tym - mrugnął do mnie
Niespodziewanie przeniósł swój ciężar ciała na mnie. Spojrzał mi głęboko w oczy chytrze się uśmiechając. Zaśmiałam się. Widziałam pewne porządanie w jego oczach. Wiedziałam czego chce.
- Nie bój się Clara, przecież nie zrobimy tego tutaj - potarł kciukiem mój policzek
Następnie zaczął całować moje usta. Oddałam mu się i już po chwili całowaliśmy się bardziej namiętnie. Wsadziłam palce w jego blond kosmyki włosów i nogami oplotłam w pasie. Spodobało mu się to, dlatego nie przerywał. Byłam tylko w stroju kąpielowym, a on w bokserkach. Im bliżej mnie był tym bardziej czułam jego małe wybrzuszenie na moich ciele. Zsunęłam jedną rękę jadąc po jego nagim torsie, aż w końcu dotarłam do lini jego bokserek. Złapałam za gumkę i lekko nią strzeliłam, a następnie lekko dotknęłam jego "przyjaciela" przez bokserki. Usłyszałam ciche jęknięcie przy moim uchu. Zaczął całować i ssać moją skórę na szyji. Wiedziałam, że zostanie po tym malinka. Uśmiechnęłam się pod nosem i cofnęłam rękę.
- To jeszcze nie czas - szepnęłam
- Wiem, ale lubię gdy jesteś niegrzeczna - mruknął
Pobawiliśmy się jeszcze trochę do momentu kiedy nie usłyszeliśmy wołania Liam'a, że przydałoby się już wracać.
- Jesteś wspaniała - ostatni raz pocałował mnie w usta i z powrotem wskoczyliśmy do wody.

- I jak było? - spytała babcia gdy tylko zjawiliśmy się w domu - Widzę, że wybraliście się też nad jezioro?
- Tak, tak. Było w porządku.
- W takim razie zapraszam na obiad - machnęła ręką
- Z chęcią tylko się przebierzemy - odezwał się Niall
- Dobrze to czekam - staruszka uśmiechnęła się i udała się do jadalni

Po pysznym posiłku siedzieliśmy wszyscy razem w ogrodzie. Zajmowałam miejsce razem z Harry'm na hamaku przez co musiał mnie obejmować, żebym nie wypadła. Próbowałam go wygonić, ale się nie dało. Na przeciwko siedział Niall z gitarą, ale nie przeszkadzało mu to że byłam tak blisko ze Styles'em mu ufał, co innego gdyby to był pewnie Zayn, który w tym momencie gdzieś przepadł. Po pewnym czasie Li i Dan poszli na spacer tak, że zostaliśmy we trójkę.
- Kiedy zamierzasz mu powiedzieć? - szepnął Hazz
- O czym?
- No wiesz - kaszlnął
- To już Ci się pochwalił?
- Jak widać - uniósł brwi
- Co za idiota - powiedziałam głośniej - Nienawidzę go!
- Kogo? - wtrącił Niall
- A no - zająknęłam się - Nikogo - przekręciłam oczami
- Oj mów - zachęcił mnie
- Niall porozmawiamy o tym wieczorem, dobrze?
- Jak chcesz - wzruszył ramionami
Odetchnęłam z ulgą. Postanowiłam przejść się, żeby to wszystko sobie poukładać. Nikt nawet nie zainteresował się tym, gdzie idę. Może to i dobrze? Musiałam pobyć sama. Nie byłam jeszcze pewna czy powiem mu o tym pocałunku. Przecież nie koniecznie musiał  o tym wiedzieć. Może nigdy od nikogo się o tym nie dowiedzieć i wszystko będzie dobrze. Ale co jeśli Zayn nie wytrzyma i pochwali się i mu? To będzie najgorsza z wynikłych sytuacji. Wiem, że wolałaby usłyszeć to z moich ust niż z niego. Miałam mętlik w głowie.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

WRESZCIE GO DODAJE! 

Co ja mam tu napisać? Wiem, że zawodzę z rozdziałami jak i tempem dodawania ich, ale nie wiem co się ze mną stało. Brakuje mi na niego pomysłów, jak dobrze, że to niedługo koniec. Straciłam też dużo czytelników co mnie nie za bardzo motywuje.

ALE MAM DLA WAS TEŻ DOBRĄ WIADOMOŚĆ! ZAŁOŻYŁAM JUŻ NOWEGO BLOGA! NA RAZIE NIC TAM NIE MA. PROLOG I BOHATEROWIE POJAWIĄ SIĘ DOPIERO PO OSTATNIM ROZDZIALE TUTAJ, WIĘC WYCZEKUJCIE! OTO LINK: 

http://irish-swaggie.blogspot.com/

            MAM NADZIEJĘ, ŻE WIĘKSZOŚCI SPODOBA SIĘ TAK SAMO JAK TEN :) 

ASK --> http://ask.fm/yepNialler

NA KONIEC MACIE MOJEGO NOWEGO ULUBIONEGO GIFA Z NIALEREM